یه فکرایی می کنم
بعد می بینم نه
من فقط و فقط وسیله م
و الا مگه من می تونم اگر خدا نخواد یک بار دیگه توفیق پیدا کنم مادری بشم برای عبد دیگرش؟
جوابش برام مشخصه.
من در نقش مادر، برای رسوندن بخشی از الطاف خدا به بنده ی لطیف و ظریف و معصومش، وسیله و رسول هستم.
یعنی همزمان درحال امتحان شدنم با او و هم درحال رساندن بخشی از رحمت خدا به اویم.
کم و کیف برآمدنم از عهده ی رسالت و نقشم، پاسخ مهمترین سوال این امتحان باید باشه.
پس وقتی بعضی فکرا میاد سراغم
بچه رو می ندازم بغل مادر ترین مادر عالم
نذر صلوات خاصه حضرت زهرا سلام الله علیها می تونه یک فیلتر نویزگیر بسیار قوی باشه، برای اینکه نویزهای احتمالی ای که از سیستم معیوب من(ی که مهد کودک بنده ای از بندگان خوب خدا شده)میخواد به این طفل برسه، حذف بشه.
مثلا حب و بغضت رو از شیر نگیری، از حق بگیری.
چراکه شیر یک وسیله بود برای دریافت رحمت خدای تو، پس ان شاءالله خداوند به عزت و رحمتش، و به حق مادری فاطمه ی زهرا، از اعوجاج هایی که سیستم معیوب من با شیر و آغوش و. به تو ممکنه وارد کرده باشه ایمن نگهت داره.
حب و بغضت الهی باشه ان شاءالله
درباره این سایت